Jacek Hugo-Bader

---

Życiorys

Jacek Hugo-Bader ukończył edukację na kierunku pedagogicznym w 1981 roku, co otworzyło przed nim wiele drzwi w świecie nauczania. Przez pewien czas pracował jako nauczyciel historii, a także w szkole specjalnej, pełniąc funkcje pedagoga oraz socjoterapeuty w poradni małżeńskiej. Jego kariera zawodowa była rozbudowana, obejmowała również nietypowe zajęcia, takie jak ładowacz w kolejnictwie, wagowy w punkcie skupu trzody chlewnej oraz sprzedawca w sklepie spożywczym.

Od początku lat 80. stawiał czoła wyzwaniom dziesięcioletniej opozycji demokratycznej, zajmując istotne miejsce w strukturze „Solidarności”. Jacek wystąpił jako ostatni szef kolportażu Międzyzakładowej Komisji Koordynacyjnej, która odpowiadała za wydawanie tygodnika „Wola” oraz drukowanie „Tygodnika Mazowsze”. Jego determinacja oraz zaangażowanie w ten ruch były niezmiernie istotne w kontekście historycznym tego okresu.

Po przełomie transformacyjnym, Jacek Hugo-Bader dołączył do redakcji „Gazety Wyborczej”, gdzie początkowo zajmował się kolportażem. Aż w 1991 roku, po zwycięskim konkursie, przeniósł się do działu reportażu. Już w 1992 roku zadebiutował z niezwykle kontrowersyjnym reportażem pt. „Mezalians”, który ukazał skomplikowane tło związku Moniki Kern – córki Andrzeja Kerna – ze starszym Maciejem Malisiewiczem. Publikacja ta miała znaczący wpływ na sposób postrzegania opisywanych wydarzeń przez media.

W swojej pracy dziennikarskiej Jacek skoncentrował się szczególnie na krajach powstałych po rozpadzie ZSRR. Jego niezwykła podróż autostopem z Magadanu do Jakucka w 2011 roku była dokumentowana na łamach „Gazety Wyborczej”, a później znalazła się w książce „Dzienniki kołymskie”, która została wydana w grudniu tego samego roku.

W 2016 roku zasłynął z kontrowersyjnej prowokacji dziennikarskiej podczas Marszu Niepodległości, kiedy to przebrał się za osobę czarnoskórą, co wywołało silne reakcje społeczne. Po tym zdarzeniu opublikował reportaż, który spotkał się z krytyką, a Bawer Aondo-Akaa poprzez Instytut na rzecz Kultury Prawnej Ordo Iuris złożył skargę do Rady Etyki Mediów na ten materiał.

Rok 2022 był dla Jacka Hugo-Badera rokiem zmian. Rozpoczął prowadzenie audycji publicystycznej „Plac na rozdrożu” w internetowej stacji Radio 357. W tym samym czasie zakończył swoją wieloletnią współpracę z „Gazetą Wyborczą”, przechodząc na emeryturę, zamykając tym samym istotny rozdział w swoim zawodowym życiu.

Odznaczenia i wyróżnienia

W 2014 roku, Jacek Hugo-Bader został odznaczony przez ówczesnego prezydenta Bronisława Komorowskiego, w wyniku czego otrzymał Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski. To prestiżowe wyróżnienie podkreśla jego znaczącą rolę w polskiej literaturze i dziennikarstwie.

W dorobku artystycznym Jacka znajdują się również liczne nagrody, które zdobył za swoją twórczość. Otrzymał nagrody Grand Press aż dwukrotnie, w latach 1999 oraz 2003. Ponadto w 2010 roku zdobył Nagrodę Bursztynowego Motyla imienia Arkadego Fiedlera, która została przyznana za książkę „Biała gorączka”.

Warto również zauważyć, że ksiazka „Biała gorączka” zdobyła nominację do Nagrody Literackiej Gdynia w 2010 roku, co dodatkowo podkreśla jej rangę w polskiej literaturze.

W ciągu swojej kariery Jacek Hugo-Bader był dwukrotnie nominowany do Nagrody Literackiej „Nike”; pierwsza nominacja dotyczyła pracy „W rajskiej dolinie wśród zielska” w 2013 roku, a druga to „Skucha” z 2017 roku. Oba te tytuły stanowią ważne osiągnięcia w jego literackim portfolio.

W 2012 roku, za „Dzienniki kołymskie”, autor został uhonorowany nagrodą „Czwarty Żywioł”. Ta nagroda, przyznawana głosami publiczności, została wręczona podczas 9. Festiwalu Podróżników Trzy Żywioły w Krakowie, co świadczy o dużym uznaniu, jakie cieszy się jego twórczość wśród czytelników.

Twórczość

„Jacek Hugo-Bader jest znanym polskim autorem, którego twórczość obejmuje zarówno reportaże, jak i filmy dokumentalne. Jego prace literackie to m.in.:

• Biała gorączka, Wołowiec: Czarne, 2009, ISBN 978-83-7536-081-3; tłumaczenie na język ukraiński: Біла гарячка, Kijów: Tempora, 2012, ISBN 978-617-569-055-0,
• W rajskiej dolinie wśród zielska, Warszawa: Prószyński i S-ka, 2002, ISBN 83-7337-117-6; Wołowiec: Czarne, 2010, ISBN 978-83-7536-117-9,
• Dzienniki kołymskie, Wołowiec: Czarne, 2011, ISBN 978-83-7536-292-3,
• Chłopcy z motylkami, Warszawa: Agora, 2013, ISBN 978-83-268-1444-0,
• Długi film o miłości. Powrót na Broad Peak, Kraków: Znak, 2014, ISBN 978-83-240-2993-8,
• Skucha, Wołowiec: Czarne, 2016, ISBN 978-83-268-2372-5,
• Audyt, Warszawa: Agora 2018, ISBN 978-83-268-2573-6,
• Szamańska choroba, Warszawa: HBM Hugo-Bader Media, 2020, ISBN 978-83-959208-0-6.

Wśród jego realizacji filmowych wyróżniają się:

• Ślad po mezuzie (1998), gdzie pełnił rolę scenarzysty i reżysera,
• Zamek z cyklu Nasz spis powszechny (2002), także w roli scenarzysty i reżysera,
• Jacek Hugo-Bader. Korespondent z Polszy (2007), gdzie również był scenarzystą i reżyserem.

---

Oceń: Jacek Hugo-Bader

---